"Where is my punk spirit," zingt de Britse popgroep Wave Machines. Goeie vraag. De Zweedse regisseur Lukas Moodysson weet waar punkspirit te vinden is. Bij drie 12-jarige meisjes in het Zweden van 1982.
Film: We Are The Best!
Bobo en Klara delen een afkeer van ouders, turnleraars, make-up en trienen die niet beseffen hoe groot het nucleaire gevaar is, en weigeren resoluut te geloven dat punk dood is. Ze starten per abuis een bandje en halen er een derde outsider bij: christelijke seut en gitaarwonder Hedvig.
Samen breken ze het kot af. Samen doorspartelen ze die tegelijkertijd verwarrende en opwindende tijd waarin de hormonen beginnen te razen en de zoektocht naar een geschikte attitude tot vreemde situaties leidt. Over de turnleraar zingen dat hij enkel om overvliegende ballen geeft en niet om de stervende kinderen in Afrika, denken dat je sterft als je in je hand snijdt, de eerste alcohol, de eerste jongen, de eerste jaloezie: hun wedervaren is grappig en hun positieve strijdlust hartverwarmend.
Moodysson vindt na een serie beroerde films (zoals Mammoth) weer aansluiting bij de vorm van Fucking Åmål en Together. Velen zullen zijn correcte crowd-pleaser kunnen smaken, maar kinderen van de jaren 1980 toch het meest. Met Klara's woorden: "You may have heard that punk is dead, but it's not."
Lees meer over: Film
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.