Langs de muren van verbeelding: De doorgang

Hoe fictief is het universum dat François Schuiten en Benoît Peeters in kaart brengen in 'De Duistere Steden', de stripcyclus met roemruchte titels als Brüsel, De koorts van Urbicande, De archivaris en Het scheve kind? Ik twijfel tussen 'niet' en 'een beetje maar'.

De duizelingwekkende, virtuoze tekeningen vormen steden en werelden die erg op de onze lijken maar toch anders zijn. Zijn het uitwerkingen van de toekomstvisioenen van weleer? Perspectiefveranderingen met denkers als Jules Verne, José Luis Borges, Le Corbusier, Victor Horta of Franz Kafka in gedachten? Denk er het uwe van.

Via lezingen, tentoonstellingen, een heuse Gids van de duistere steden en websites (www.urbicande.be) moedigen Schuiten en Peeters de dromers onder de lezers aan om hun licht te werpen op De Duistere Steden. Brusselaars hebben volgens mij een streepje voor op hun zielsverwanten uit andere verlichte steden. Het Paleis van de Drie Machten in Brüsel is het Justitiepaleis van Poelaert. De Grote Hal van Zarbec ken ik als het station van Schaarbeek. De serrestad Calvani moet ontstaan zijn na een bezoek aan de Koninklijke Serres van Laken. En is niet elke ket een kind van tram 81, 18 of 52? Maar we dwalen af.

Op hun website schrijven de auteurs dat men al jaren probeert om ons te laten geloven dat ze niet bestaan: doorgangen die ons van hier naar daar leiden, van Brussel naar Brüsel. Ze roepen de lezers op om elke mogelijk doorgang naar De Duistere Steden te signaleren. Zou de stripmuur aan de Kolenmarkt een echte doorgang zijn of veeleer een hint? De klokkentoren, centraal in het fresco, lijkt alvast als twee druppels water op die van de even verderop gesitueerde Goede Bijstandskerk. Intrigerend is dat niet elke baksteen van de blinde gevel is overgeschilderd. En had u meteen in de gaten dat de schaduwfiguren onderaan getekend zijn? Beide werelden gaan in elkaar over. Fascinerend. Niels Ruëll

Waar? Kolenmarkt 19, Brussel
Auteurs: François Schuiten & Benoît Peeters
Uitgeverij: Casterman